“கண் மூடி வழக்கமெல்லாம் மண் மூடிப் போக” – அருண் நெடுஞ்செழியன்

“கண் மூடி வழக்கமெல்லாம் மண் மூடிப் போக”. சி.இராமலிங்கம் (1823-1874) – ராஜ் கௌதமன் நூல் அறிமுகம் ..

(திரு அருட்பிரகாச வள்ளலார், இராமலிங்க சுவாமிகள் என அவரது பக்தர்களால் அழைப்படுகிற சி.இராமலிங்கரின் 200 ஆவது பிறந்தநாளை(அக்டோபர் 5,1823) ஒட்டி, அவரது வாழ்வும் நெறியும் பற்றி அறிந்துகொள்கிற விதமாக இந்நூலை அறிமுகப்படுத்த விழைகிறேன்)

பிறப்பால் உயர்வு தாழ்வு கற்பிக்கிற சனாதன வைதீக சமய நெறிக்கு நேரெதிரான வள்ளலாரின் சமரச சன்மார்க்க நெறி தமிழர் சமய வரலாற்றில் ஒரு புரட்சியை ஏற்படுத்தியது எனலாம். வைதீகத்தின்,  நால் வ‌ர்ணக்கோட்பாடு மானுடர்களை அந்தணர், சத்திரியர், வைசியர், சூத்திரர் என நான்காக வகுக்க, எல்லா உயிர்களையும் தன்னைப் போல் பாவித்தல் சன்மார்க்கம் என புது நெறி காட்டியவர் வள்ளலார்.

”வாடிய பயிரைக் கண்டபோதெல்லாம் மனம் வாடினேன்” என பயிர் வாடியதையும் பொறுக்க இயலாமல் அல்லல்படுகிற உயிர் இரக்கமும், கருணையுள்ளமும்  கொண்ட வள்ளலார், மனிதர்களுக்கு இடையிலே பேதம் கற்பிக்கிற சாதி மத ஆசாரங்களையும்  வேத உபநிடங்களையும்  “பிள்ளை விளையாட்டு” என  நிராகரித்து ஒதுக்கி கடந்த சென்றதில் வியப்பதற்கொன்றுமில்லை எனத் தோன்றுகிறது.

வள்ளலாரின் உயிர் இரக்கக் கொள்கையும் ஜீவ காருண்யமும் மண்ணுலகில் மனிதர்கள் படுகிற துன்பங்களின் பாற்பட்டது. மண்ணுலக பிரச்சனைகளை மண்ணுலகிலே தீர்க்கக் கோரியது. பசி பிணி மரணத்தால் மானுடர்கள் படுகிற இன்னல்களையும், செடி கொடித்தாவரங்கள் வாடியதையும்  காணச் சகியாது உலகத்தின் சகல உயிர்களையும்  தன்னைப் போல பாவித்து சக உயிர்களின் பால் இரக்கங்கொள்ளக் கோருவது வள்ளலார் கண்ட சன்மார்க்கம்.

வள்ளலார் எனும் ஆளுமையை அறிந்துகொள்ள “கண் மூடி வழக்கமெல்லாம் மண் மூடிப் போக …சி.இராமலிங்கம் (1823-1874) என்ற தலைப்பிலான தோழர் ராஜ் கௌதமனின் நூல் பெரும் துணை செய்கிறது. வள்ளலாரின் வாழ்க்கை, மார்க்க நெறி, ஆளுமை குறித்து இந்நூலில் சிறப்பாக எடுத்துரைக்கப்பட்டுள்ளது.

இந்நூலை வாசிக்கையில் நூலாசிரியர் மேற்கொண்ட அயராத உழைப்பை ஒருவர் கண்டுகொள்ள முடியும். வள்ளலார் பற்றின மேம்போக்கான தகவல்களாக அல்லாமல் அவர்  இயற்றிய சுமார் ஆறாயிரம் பாடல்களை (அருட்பா எனும் தலைப்பில் ஆறு தொகுதியாக அவரது பக்தர்கள் வெளியிட்டுள்ளனர்.முதலைந்து தொகுதிகள் அவரது வாழும் காலத்திலும் ஆறாம்தொகுதி அவரது மறைவிற்கும் பின்னும் வெளிவந்தது) படித்தும், ஆராய்ந்தும் நூலை தந்துள்ளார். அதற்கு சிறந்த உதாரணமாக, சி.இரமாலிங்கரின் ஆன்மீகத் தேடல் எவ்வாறு அவரை சமரச சன்மார்க்கத்தை நோக்கி நகர வைத்தது என்பதை அவரது பாடல்களின் துணைக்கொண்டே நுணுக்கமாக எடுத்துரைப்பதைக் கூறலாம்.

வள்ளலாரின் சமரச சுத்த சன்மார்க்க நெறியானது 600 ஆண்டு காலத்திற்கு முந்தைய சித்தர்களின்  “கலக” மரபின் தொடர்ச்சி என்பார் அறிஞர் தொ.பரமசிவம். தோழர் ராஜ் கௌதமனோ, பக்தி நெறியும் சித்தர்களின் கலக மரபும் கலந்த தனித்துவமிக்க கொள்கையாக  வள்ளலாரின் சமரச சன்மார்க்க நெறியை  முன்வைக்கிறார்.

பாரதிதாசன் என்ற பெருங்கவிஞன் உருவாக்கத்திற்கு வள்ளலாரும் பாரதியும் பங்காற்றியதாகக் கூறுகிற தொ.ப., யாப்பை எளிய சொற்களின்  வழியே கவிதையாக  மாற்றிக் காட்டியவர் வள்ளலார் என்பார். யாப்பிற்கு தொல்காப்பியர் வகுத்த இலக்கணத்தை மீறி ‘அருட்பெருஞ்ஜோதி அகவல்” என்ற தலைப்பிலான பாடலை 1596 அடிகளைக் கொண்டதாக  ஒரே இரவில்  வள்ளலார் எழுதியாக கூறுவர்.!!

இந்நூலில் வள்ளலாரின்  அகநிலைச்  சிந்தனை வளர்ச்சிப் போக்கை  மூன்று நிலைகளாக  நூலாசிரியர் வகைப்படுத்துகிறார்.

முதல் நிலை, சைவ சமயவாதியாக இறைவன் பேரில் தோத்திரப் பாடல்களை இயற்றிப் பாடுவது.அருணகிரிநாதர் முருகனைப் பாடியோதுபோல, வள்ளலார் முருகனையே முழுமுதற் கடவுளாக ஏற்றுப் பாடியதாகவும் அருணகிரியாரின் “திருப்புகழ்” தாக்கமும் அதற்கொரு காரணமாக இருக்கலாம் என்பதை ஆசிரியர் சுட்டிக் காட்டுகிறார். முருகனைத் தொடர்ந்து தேவாரம் பாடிய நாவரசர், சுந்தரர், சம்பந்தர் மரபை அடியொற்றி சிவன் மீது பாடல்கள் பாடியுள்ளார். இக்காலத்திலே, சைவ சமயவாதிகள், பௌத்தம் சமண மதங்களை பகை மதங்களாகத்  தாக்கிப் பாடுவதை வழக்கமாகக் கொண்டதையொற்றி வள்ளலாரும் திட்டிப் பாடியுள்ளார்.

ஆக, தொடக்கத்தில் சென்னையில் வாழ்ந்த காலத்தில் வள்ளலார் தனது சமகால சைவ சமயவாதிகள் போல இறைவன் பேரில் தோத்திரப் பாடல்கள் இயற்றுபவராக,வித்வானாக, புராண பிரசங்கியாக இருந்துள்ளார். வள்ளலாரின் முதல் மூன்று  தொகுதி பாடல்களும் இதற்கு சான்றாக காட்டுகிறார் ஆசிரியர். இக்காலத்தில் அவரது சக சமயவாதிகள் போல வள்ளலார் வாழ்ந்தாலும் அவர்களைப் போல கிருஸ்துவ மிஷனரிகளுக்கு எதிரான வெறுப்பு பிரசங்கத்திலோ, சாதி சமய ஆசாரங்களை காப்பாற்றுவதிலோ கவனம் கொள்ளாமல் சொந்த  ஆன்மீக ஈடேற்றத்திலே அதிகம் அக்கறை கொண்டவராக உள்ளொன்று வைத்து புறமொன்று பேசாத மனம் கொண்டவராக இருந்துள்ளதையும், அதற்கு அருணகிரியார், தாயுமானவரின் தாக்கமும் தொடர்ச்சியாக இருந்துள்ளதையும்  ஆசிரியர் சுட்டிக் காட்டுகிறார். வள்ளலாரின் இந்த உந்துதலே அவரை தனித்துவமிக்க சிந்தனையாளராக பரிணமிக்க வைத்தது எனலாம்.

இரண்டாவது நிலை, சிவ யோகியாக மாறுவது. யோக சித்தியை அடைவதற்கான முயற்சிகளில் ஈடுபடுவது. (இக்காலத்திலே சென்னையை விட்டு கருங்குழிக்கு வருகிறார்). திருமூலர், தாயுமானவர், பட்டினத்தார் ஆகியோர்களின் பாடல்களின் செல்வாக்கினால் உந்தப்பட்டவராக  சைவ சமயத்திலிருந்து சித்தர்களின் கலக மரபில் இணைகிறார். பதினெண் சித்துக்களை இக்கட்டத்தில் கற்றவராக, குறிப்பாக யோகத்தில் ஆழ்ந்த ஈடுபாடு கொண்டவராக பரிணமிக்கிறார். சைவ நெறியில் புறநிலை கோயில் வழிபாடு சடங்கு ஆசாரங்கள் முதன்மையானது. எல்லா சைவ நாயன்மார்களும், சமயக் குரவர்களும் இதை வலியிறுத்தியவர்களே. அதில் விதிவிலக்கு திருமூலர் மட்டுமே. சைவத்தின் புறநிலை பக்தி வழிபாட்டு சடங்கு முறைகளை ஒதுக்கி, ஊனுடம்பே ஆலயம் என பக்தியை அகநிலைக்கு திருப்பிய திருமூலரின் பாடல்கள் வள்ளலாரிடம் செல்வாக்கு பெற்றதாகத் தெரிகிறது. குறிப்பாக திருமூலரின் உடம்பு அழியா நிலை குறித்த நிலைப்பாடு வள்ளலாரின் செத்தாரை எழுப்புதல் நோக்கத்தில் காட்டிய தீவிர நம்பிக்கையில்  காணலாம். இந்தக் காலகட்டத்தைய வள்ளலாரின் சிந்தனைகளில் அரும்பிய பாடல்களாக அவரது நான்கு மற்றும் ஐந்தாம் தொகுதியில் உள்ள பாடல்களின் வழியே  உதாரணம் காட்டுகிறார் ஆசிரியர்.

இறுதியாக மூன்றாம் நிலையில், தனது ஆன்மீகத் தேடலில் சமரச சுத்த சன்மார்க்க நெறிக்கு வள்ளலார் வந்தடைவது. இந்தக் கட்டத்தில் வடலூர், மேட்டுக்குப்பத்திற்கு வந்துவிடுகிறார். பக்தி நெறியும் சித்தி நெறியும் ஒன்றுகலந்த புதிய சன்மார்க்க நெறியை மக்களுக்கு போதிக்கவும், பக்தர்களுக்கு கொள்கையை விளக்கவும், பசித்தவர்களுக்கு உணவு வழங்கவும் சங்கம் சபை சாலையை அமைக்கிறார்.

இதுவரை அவ்வப்போது சிதம்பரம் நடராஜர் கோயிலுக்கு சென்று வந்தவர், சன்மார்க்க நெறியை வந்தடைந்த பிறகு சிதம்பரம் செல்வதை அடியோடு நிறுத்திவிடுகிறார். அதேவேளையில் வடலூரில் அவர் நிறுவிய சத்திய ஞான சபையை உத்தர சபையென்று அழைத்தார். சபையின் மேலிரிருந்து தென் கிழக்காகப் பார்த்தால் தில்லைச் சிதம்பரம் தெரியும் என்கிறார். ஆக, தில்லை சிதம்பரத்தின் பொற்சபை உள்ளிட்ட ஐந்து சபைகளுக்கு மாற்றாக, சடங்கு ஆசார வழிபாட்டுக்கு நேரதிராக அகவினத்தாரின் ஜோதி வழிப்பாட்டிற்கான புரட்சிகர சபையாக தனது ஞான சபையை வள்ளலார் கண்டார் (ஆசிரியர் கூறுவதுபோல) என நாம் யூகித்துக் கொள்ளலாம். இன்றளவிலும் சிதம்பரம் கோயிலின் மீதான தில்லை தீட்சதர்களின் பிடியை அகற்ற முடியாமல்  தமிழக இந்து சமய அறநிலைத் துறை தடுமாறி வருவது குறிப்பிடத்தக்கது !

காவிக்குப் பதிலாக வெள்ளாடை, சைவ மடத்திற்கு மாறாக சங்கம், உருவ வழிபாட்டு சடங்கிற்கு மாறாக ஜோதி வழிபாடு என முற்றிலும் புதிய நெறியாக சன்மார்க்கத்தை நடைமுறைப்படுத்த முயற்சிக்கிறார். சக உயிர்களை சமமாகப் பாவிப்பது என்பது இயல்பாகவே சனாதன வைதீகக் கொள்கையில் அடிமடியில் கைவைப்பது போலாகிறது. உயிர் இரக்கமும் சமத்துவத்துவத்திற்கும் சாதி சமய சடங்கு ஆசாரங்கள் தடையாக இருப்பதால், அந்தத் தடையை போகிற போக்கில் உடைக்கிற வள்ளலார் சனாதன-சைவர்களின் வயிற்றில் நெருப்பிட்டார். இதன் வெளிப்பாடே ஆறுமுக நாவலர் மற்றம் சிதம்பரம் தீட்சிதர்களின்  வள்ளலார் எதிர்ப்பாகும். ஆறுமுக நாவலர் சாதி ஆசாரம், சமய ஆசாரம் இல்லாத எழுத்தால் பயனில்லை என அறிவித்தவர் என்பதை சுட்டிக் காட்டுகிற நூலாசிரியர், இயல்பாகவே சாதி மதம் கடந்தோரின் உறவு வேண்டும் என சமதர்மம் பேசிய வள்ளலாரை வெறுத்து ஒதுக்குவதற்கு இயல்பான காரணமாகின. நாவலரின் பாடல்கள் அவரை மத நம்பிக்கைவாதி என்ற எல்லையைக் கடந்த மத வெறியராகக் காட்டுகின்றன. அதுவே வள்ளலாரை தனிப்பட்ட முறையில் நாவடக்கமின்றி விமர்சிக்கிற  இடத்திற்கு இட்டுச் சென்று விட்டது.வள்ளலாரின் பாடல்கள் அருட்பா அல்ல மருட்பா எனத் தூற்றுகிறார்.

கற்பனாவாத சோசலிஸ்டாக வள்ளலார்?!!!

காலனியாதிக்கக் காலத்தின் கொடூர வேளாண்கொள்கையால் இந்தியாவில் கடும் பஞ்சம் பிணி நிலவிய காலத்தில் வாழ்ந்த வள்ளலார், பஞ்ச காலக் கொடுமையை நேரில் அனுபவித்ததாலேயோ என்னவோ  பின்னாளில், பசியைப் போக்க அன்னச் சாலைகளை நிறுவுவதற்கு வித்திட்டது எனலாம். தான் வாழும் காலத்தில் நிலவிய பொருளாதார ஏற்றத் தாழ்வுகளுக்கு, சமூகத்தில் செல்வந்தர்கள் இரக்கமில்லாமல் இருப்பதே காரணமாகக் கருதியதே வள்ளலாரின் அரசியல் புரிதலாக இருந்துள்ளது. ‘கருணை இல்லா ஆட்சி கடுகி ஒழிக” என்றும் “கைகட்டி வாய் பொத்தி நிற்பாரைக் கண்டே கை கொட்டிச் சிரிக்கின்றீர் கருணை ஒன்றில்லீர்” எனப்பாடுவதற்கு ஆதாரமாகியது. பசியால் வாடுவோர்களை கண்டால் என்னால் உண்ண முடியவில்லையே என பிறர் துயரைத் தன் துயராகக் கருதி வருந்துகிறார்.

கருணையில்லாத ஆட்சியாளர்களும் செல்வந்தர்களையும் சாடுகிற வள்ளலார் சக மனிதர்களும் சக உயிர்களிட‌மும் சமமாக பேதமின்றி வாழ்வதே சன்மார்க்கத்தின் கொள்கையாக அறிவிக்கிறார். அனைவரும் சமம், அனைவரிடத்திலும்  கருணை கொள்வது; உலகத்து உயிர்க்கெல்லாம் இன்பம் செய்வதே வள்ளலார் ஆன்மீகத் தேடலில் இறுதியாக வந்தடைந்த இடம். வள்ளலாரின் இந்த மார்க்கத்தை மார்க்சிய மொழியில் கற்பனாவாத சோசலிசம் எனலாம்.

முதலாளிகள் கருணையாக நடந்த கொண்டால், தொழிலாளர்களை சமமாக நடத்தினால் சமூகக் கொடுமைகளை தீர்க்கலாம் என்பது கற்பனாவாத சோசலிசத்தின் ஒரு வாதம். முதலாளிகளுடனான சமாதானமாக சோசலிசத்தை அடைவது.ராபர்ட் ஓவன் இதற்கொரு சிறந்த உதாரணம்.

ஐரோப்பாவில் 19 ஆம் நூற்றாண்டு புரட்சிக்கான நூற்றாண்டாக கம்யூனிசம் எனும் பூதத்தால் முதலாளிகள், செல்வந்தர்கள் ஆட்டிப் படைக்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்த காலத்தில் இந்தியாவிலோ  பஞ்சத்திற்கான நூற்றாண்டாக பசியும் ஓலமும் மரணமும் நிகழ்ந்த்துகொண்டிருந்தன. இம்மாற்றங்களை ஏதும் அறிந்திராத இராமலிங்கர், சமூக ஏற்றத்தாழ்வுகளுக்கு கருணையின் வழியே தீர்வு காண முயன்றார். பசி போக்க தரும சாலையை 1869 இல் நிறுவினார்.

வள்ளலாரின் ஈடுபாடு முழுக்க ஆன்ம ஈடேற்றதில் இருந்தாலும், அவரது காலத்தில் நிலவிய சமூக முரண்பாடுகளுக்கு அகநிலை மாற்றத்தில் வள்ளலார் தீர்வு காண முயன்றார் என்றே கூறலாம். இந்த இறுதிக் கட்டமே அருட்பாவில் ஆறாம் தொகுதியாக வள்ளலார்  மறைவிற்குப் பின் பொதுப் பாட்டு என்ற பெயரில் அவரது பக்தர்கள் வெளியிடுகிறார்கள். இத்தொகுதியை குடியரசு வெளியீடாக பெரியார் வெளியிட்டுள்ளார்.

ஏசுக் கிறிஸ்து உலகமாந்தரை பாவத்திலிருந்து இரட்சிக்க வந்ததாக கூறினார் இராமலிங்கர். உயிர்கள்மீது கொண்ட இரக்கத்தினால் உலகிற்கு வந்ததாக கூறுகிறார் என்கிற நூலாசிரியர், ஏசுவையும் இராமலிங்கரையும் ஒப்பிட்டு இருவரது அவதார நோக்கம், கொள்கை குறித்து தனித்த ஆய்வு அவசியம் என ஓரிடத்தில் கூறுவது கவனிக்கத்தக்கது.

வள்ளலாரின் இறுதிக் காலத்தில் ஒருவிதத்  தவிப்புடன் இருப்பதையும் அவ்வப்போது அறைக்குள் சென்று யோக நிலையில் ஆழ்வதும் செத்தாரை எழுப்புவதாக அடித்துக் கூறுவதும் தான் ஜோதியாக போகிற நாளை நேரத்தை முன் கூட்டி அறிவிப்பதையும் மர்மம் நிறைந்ததாக கூறுகிற நூலாசிரியர் வள்ளலார் சுவாரசியமிக்க மனிதராக கவித்துவமாக முடிக்கிறார்.

தான் வாழும் காலத்திலேயே தன்னைக் கடவுளின் அவதாரமாக மக்கள் கருதுவதையும், செத்தாரை எழுப்புவார் என அவருக்குத் தெரியாமல் அப்பாவி மக்களிடம் சிலர் பணம் பறிப்பதையும் கண்டு நொந்த வள்ளலார் இறுதிக் காலத்தில்  அடிக்கடி தனியாக யோக நிலைக்குச் சென்று வந்ததாக நூலாசிரியர் கூறுவது குறிப்பிடத்தக்கது. வள்ளலாரின் மறைவிற்குப்  பின், அவரது நெறிக்கு நேரெதிராக வடலூர் சத்திய ஞான சபையில் சிவலிங்கம் பிரதிஷ்டை செய்த சிவாச்சாரியருக்கு எதிராக வள்ளலார் பக்தர்கள் நீதிமன்றத்திற்குச் சென்றனர். இவ்வழக்கை விசாரித்த நீதிபதி சந்த்ரு அவர்கள் வள்ளலாரை முழுவதும் உள்வாங்கி, ஞான சபையில் உருவ வழிப்பாடை ஏற்படுத்துவது வள்ளலாரின் சன்மார்க்க நெறிக்கு எதிரானது எனத் தீர்ப்பளித்தது குறிப்பிடத்தக்கது (இத்தீர்ப்பு குறித்து விரிவாக உங்கள் நூல‌கத்தில் மார்க்சிய ஆய்வாளர் தோழர் ஆ.சிவசுப்ரமணியன் எழுதியுள்ளார்).

இன்று வள்ளலார் உருவாக்கிய  சபை சங்கம் தருமசாலை ஆகிய நிறுவனங்கள், அணையா அடுப்பு என அன்னதானத்திலும் (வள்ளலார் ஜோதியானார் என்று கூறப்படுகிற) தைப் பூசமன்று அவரது பக்தர்கள் வடலூருக்கு வந்து வழிபடுவதோடும்  முடங்கிவிட்டது.

நூலாசிரியர் இறுதியில் கூறுவது போல வரலாறு இரக்கமற்றது!!